مقدمه

مسیر استفاده و ساخت فرغون در ایران:

در حدود 100 سال اخیر، حمل و جابجایی مصالح در ایران توسط الاغ با خورجین دوطرفه و یا گاری‌های چوبی که چرخشان نیز چوبی و نیروی کشنده آن اسب یا الاغ بود و توسط یک نفر هدایت می‌شد، انجام می‌گرفت. حمل و جابجایی مصالح و ملات در ساخت خانه‌ها از محوطه به داخل حیاط از ابزار چوبی که در عقب و جلو دارای دو دسته بود و توسط دو نفر حمل می‌شد. برای انتقال ملات از کف حیاط برای ساخت بام، از ابزاری چوبی به نام "نوعی" که روی دوش حمل می‌شد استفاده می‌گردید و در شهرها و روستاها کاربرد زیادی داشت. سپس گاری‌های چوبی با تایر فلزی و رینگ سرخود جای آنها را گرفت و یک دهه قبل از سال 1357 در شهرها فرغون‌های پرسی و پیچ و مهره‌ای با لاستیک توپر به کار گرفته شدند.

علیرغم پیشرفت علم و تکنولوژی و حضور انواع بسیاری از ابزارهای پیشرفته، هنوز هم جایگاه فرغون در جهان به عنوان اساس حمل‌کننده‌ها محفوظ است.